Evidence-based practice
Evidence Based Practice (EBP). EBP baseert beslissingen over interventies voor organisatieverandering op expliciete bewijzen voor effectiviteit. Het bewijs is verkregen in een formeel academisch onderzoeksproces, of ontleend aan herhaaldelijk verkregen duidelijke positieve resultaten in de praktijk (Baaijens, et al., 2009). Het maken van een ‘Praktijkgids’ [of ‘Uitblinkgids – mVs] is een manier om het bewijs beschikbaar te maken voor beoefenaars en cliënten.
De geneeskunde wordt beschouwd als de moederdiscipline van Evidence Based Practice. De hoekstenen van EBP zijn (Gilgun, 2005, p. 52):
- Professionele en expliciete normen voor toetsing en evaluatie.
- De acties van professionals zijn gebaseerd op recente bewijzen, verkregen in academisch onderzoek of expert kennis uit de praktijk.
- De context van de cliënt wordt erbij betrokken; de context is bepalend voor de interventies.
Praktijkgidsen voor de behandeling van patienten in de gezondheidszorg, of voor organisatieverandering in consultancy zijn niet bedoeld om het proces te standaardiseren of te rationaliseren (Baaijens, et al., 2009, p. 92). In EBC moeten de normen altijd ingevuld worden voor de specifieke situatie.
Very similar to the foundation of pearl language and pattern language.